CAMPUSatelier

Onze taal ontstaat uit wat we doen, met horten en stoten, met voortschrijdend inzicht. Die lijkt zich niet vast te kunnen zetten in één onveranderlijke visietekst.

Wij zijn geen ambassadeurs van de buurt waarin we werken. (Wie of wat zouden wij moeten vertegenwoordigen?)

We werken met mensen, niet met statistieken.

We werken met verhalen van mensen en hopen dat we tussen de regels meer doen dan dat.

We zijn wederzijds afhankelijk.

We zijn samenwerkers.

Normaalgezien bestaat hier niet.

Wij zijn van de Dienst Improviseren.

We weten (nog) niet wat het betekent, maar we zijn het aan het onderzoeken.

Wij leveren patchwork binnen een compleet kapot systeem. (Wij leveren geen oplossingen voor complexe maatschappelijke problemen.)

'Aan het eind van de dag’ is niet de tijdsdimensie waarin wij werken.

Het leven gaat voor op het project.

Niet alles wat we doen moet positief zijn.

Het mag ook oncomfortabel zijn. Of dwaas.

De zin zit vaak in de zinloosheid.

Onze verzamelde uitspraken worden op een later moment vaker vragen dan stellingen. Vragen waar we af en toe op botsen. En daardoor wat we doen anders gaan bekijken.

Die wisselende reeks vragen komt wellicht het dichtst bij onze visie. Af en toe liggen ze letterlijk bij ons op tafel. Om af te toetsen wat we aan het doen zijn of gedaan hebben. Vragen die we ons herhaaldelijk willen blijven stellen.

Hebben we goesting om eraan te beginnen?

Steken we ons niet weg achter een gebrek aan expertise of autoriteit?
Zien we hoe cruciaal vreugde, ongemakkelijkheid en absurditeit is voor onze impact?

Geven we vertrouwen?
Zijn we ook onzeker?
Staan we naast elkaar?
Zijn wij een plek zonder normatief oordeel?
Is er ruimte voor onenigheid?
Experimenteren we met verschillende manieren van samenleven en samen werk maken?

Creëren we (niet voor de hand liggende) plaatsen en momenten waar heel verschillende mensen elkaar ongedwongen kunnen kruisen?
Welke gesprekken brengen we tot stand?
Welke situaties produceren we?

Had iedereen recht op stilte?
Had iedereen recht om betekenis toe te voegen?
Claimden meerdere mensen het auteurschap?

Waren we te afhankelijk?
Waren we te onafhankelijk?
Hebben we elkaar beter leren kennen?
Werken we niet met, maar als een community?

Creëerden we bewustzijn?
(Is dat paternalistisch?)

Veranderden we percepties?
(Is dat paternalistisch?)

Activeerden we de publieke ruimte?
(Is het aan ons om die te activeren?)

Waren er onvoorspelbare uitkomsten?
Waren er onverwachte inzichten?

…

CAMPUSatelier werkt in coproductie met buurtbewoners en organisaties in de Gentse wijken Nieuw Gent en Watersportbaan, met de gewaardeerde steun van de Stad Gent en Kunstencentrum VIERNULVIER.